Of het nu in de zorg is of in een ander werkveld, zo nu en dan kom je een team tegen dat niet meer functioneert. Er heerst een eigen cultuur in een setting die dit toelaat en waar onderlinge “samenwerking” en “teamsfeer” boven het goed functioneren staat.
Wanneer je in de zorg werkt is het grote nadeel dat dit direct consequenties heeft voor de kwaliteit van de zorg en dus de cliënt. Maar omdat in de zorg veel vrouwen werken komt juist daar dit soort teams het meeste voor. Een team met gebrek aan zelfreflectie ofwel ziek team bevat een aantal elementen:
- Groepsproces boven cliëntbelang
Elkaar corrigeren gebeurt niet meer, want zorgen dat je bij het team hoort is belangrijker dan het cliëntbelang. Consequentie hiervan is dat de kwaliteit van zorg verslechtert.
- Het team maakt zichzelf een middelpunt en creëert rivaliteit
Door gebrek aan professionele objectiviteit voelen leden van een dergelijk team zichzelf beter dan anderen omdat er voornamelijk gekeken wordt naar wat men goed doet en niet naar de zwakke kant van het team. Het komt voor dat men de aandacht op zich zet door andere functies negatief te beoordelen (mooie manier van binden door iemand anders naar beneden te trekken kan je jezelf ophemelen) en daardoor een ongezonde sfeer van competitie in een organisatie neerdaalt.
- Pesten op de werkvloer
Collega’s komen en gaan, zo ook in een dergelijk team. Wanneer er nieuwe teamleden komen dan heeft dit teamlid 2 mogelijkheden. Ofwel men gaat mee met de sfeer en wordt door het team opgenomen /l geïnfecteerd, ofwel men verzet zich en is kritisch ten opzichte van het team en wordt afgestoten / buitengesloten. Dit kan leiden tot pesten op het werk. Dit soort teams heeft vaak een roddelcultuur die ervoor zorgt dat er voortdurend op elk ding gelet wordt en men zwart gemaakt wordt indien men kritisch tegenover een dergelijk team staat.